Friday, August 10, 2012
இன்று ஈரானில் அஹ்லுஸ்ஸுன்னாவிற்கு நடப்பது என்ன?- 1
இஸ்லாமிய ஆட்சி பற்றிப்
பேசிவரும் அமைப்புக்கள் விட்ட மிகப் பெரும் தவறுகளில் ஒன்றுதான் இஸ்லாமிய ஆட்சிக்
கோஷத்தைக் கiயிலெடுத்துக் கொண்டவர்களையெல்லாம் ஆதரிக்க முற்பட்டமையாகும். சிலவேளை
நாம் அவ்வாறு கண்மூடித்தனமாக அனைவரையும் ஆதரிக்கவில்லை என அவர் இதை மறுக்கலாம்
ஆனால் அதுவே மறுக்கப்பட முடியாத உண்மை. அதிலும் குறிப்பாக ஈரானை ஆளும் ஷீஆக்களை
ஆதரிக்க முற்பட்டமையாகும். இந்தத் தோறணையிலமைந்த இவர்களின் வழமையான புலம்பல்களில்
ஒன்றுதான் ‘அரபு நாடுகளைப் பாருங்கள்!
கோழைகளாக இருக்கின்றன. அமெரிக்காவுக்குத் தளம் அமைத்துக் கொடுத்திருக்கின்றன.
அங்கு பன்றி இறைச்சி, விபச்சாரம், மதுபானங்கள் போன்ற அனைத்தும் மலிந்து விட்டனளூ
அமெரிக்காவை எதிர்க்கத்திராணியற்று அரபு நாடுகள் கிடக்கின்றனளூ ஆனால்
ஈரானைப்பாருங்கள்! அமெரிக்காவை எதிர்க்க கொமைனீ இருந்தார்… தற்போது நஜாதி
வந்திருக்கின்றார்ளூ ஈரான் தற்போது அணுவாயுத பலத்தையும் பெற்று
விட்டது……..இஸ்லாமியஆட்சியைப் பற்றி அடிக்கடி பேசுகின்றது…..’ என்று கூறுவதாகும். இஸ்லாமிய ஆட்சி பேசுவோர் மீது
இவர்களுக்கிருந்த அபரிமிதமான அபிமானமானது, ‘யாராயினும் சரி, அவர்
எக்கொள்கையாயினும் சரி, இஸ்லாமிய ஆட்சியைப் பேசினால் அவரை நாம் ஆதரிப்போம்’ என்ற
நிலைக்கு இவர்களைத் தள்ளிவிட்டது எனலாம். அஹ்மத் நஜாதி ஈரானின் ஜனாதிபதியானதும்
அல்ஹஸனாத் சஞ்சிகையானது அவருக்கு வாழ்த்துத் தெரிவித்து ‘இரும்பு மனிதர்’, ‘ஈரானில் அணுப்புரட்சி’, ‘இஸ்ரேலை உலகப்படத்திலிருந்து அகற்ற
வேண்டும் என சூளுரைத்தவர்’ என்றெல்லாம் எழுதியது.
அஹ்மத் நஜாதி யார்? அவரின் கொள்கை என்ன? பிடல் காஸ்ட்ரோவும் இப்படித்தானே
சீறுகிறார்? இவ்வாறு ஒருவர் பேசினால் அது இஸ்லாமாகி விடுமா? என்பதையெல்லாம்
இவர்கள் கொஞ்சம் கூட எட்டிப் பார்க்கவில்லை. ‘இமாம்கொமைனீ‘” என்று நாக்கூசாமல் பலரும் சர்வ சாதரனமாகப் பேசுவதை சமூகத்தில்
காணலாம். இதுவும் அபரிமிதமான, தவறான இஸ்லாமிய ஆட்சி மோகத்தால் விளைந்த மிகப் பெரும் கேடுகளில்
ஒன்றே.பொது மக்கள் கொமைனீயின் உரைகளையோ, புத்தகங்களையோ கேட்டிராது, படித்திராத
போது எவ்வாறு இந்த கொமைனீ சமூகத்தில் ‘இமாம்’ கொமைனீயாக அறிமுகமானார்? அவரை நமக்கு அறிமுகஞ் செய்தது யார்? எந்த
முஸ்லிம் நாட்டுத் தலைவர்களின் பெயர்களும் பரீட்சியமில்லாத பொது மக்களுக்கு இந்தப்
பெயர் மாத்திரம் அறிமுகமானது எவ்வாறு?. ஈரானின் ஜனாதிபதி யார்? என்றால் ‘அஹ்மத்
நஜாதி’ என்கிறோம். எனவே ஈரானில் ஆட்சி செய்த, செய்கின்ற இவர்களை இமாமாகவும்,
வீரமிகு ஜனாதிபதியாகவும் நமக்கு அறிமுகஞ் செய்தவர்கள் இஸ்லாமிய ஆட்சியை
மொட்டைத்தனமாக விளங்கிய இவர்கள்தாம். அமெரிக்காவை எதிர்த்தார்கள் என்ற ஒரே
காராணத்துக்காகத்தான் இவர்களை கதாபுருஷர்களாக நமக்கு அறிமுகப்படுத்தினார்கள்.
கழுகுப்புத்தியோடிருக்கும் ஷீஆக்கள், தம்மை ஆதரிக்கும் இது போன்ற குழுக்களைப்
பயன்படுத்திக் கொண்டார்கள் என்பதே உண்மையாகும். இஸ்லாமியப் போர்வையிலிருக்கும்
ஸியோனிஸ்டுகள் அல்லது யூதர்களே ஈரானிலிருக்கும் இந்த ஷீஆக்கள் என்பதை எங்கு
வேண்டுமானாலும் நிரூபிக்க நாம் தயாராளளோம்.( இப்படிச் சொல்லும் போது ஈரானில் உள்ள அனைத்து
சீயாப் பொது மக்களையும் நாம் இவ்வாறு சொல்வதாக கருதிவிடக் கூடாது.
வழிகாட்டிகளையும் மேலிடத்தவர்களையுமே நாம் இவ்வாறு குறிப்பிடுகிறோம்) யூதர்களால் உருவாக்கப்பட்ட கூலிப்படைகளே என்பதற்கு
ஏராளமான சான்றுகள் உள்ளன. இதற்கு அவர்களே சாட்சியாகவுமுள்ளனர்.
1980களில் ஈரானிலே ஷாஹ்
மன்னரின் ஆட்சி நடந்து கொண்டிருந்தது. விபச்சாரம், கொல்லை என்ற பஞ்சமாபாதகங்கள்
அனைத்தும் அப்போது தலைவிரித்தாடிக் கொண்டிருந்தன. அப்போதுதான் இவற்றுக்கெதிராக
கொமைனீயின் தலைமையில் ஆன்மீக புரட்சியொன்று அங்கு அரங்கேறுகிறது. இதன்போது ‘ஷாஹ்வின் அராஜக ஆட்சியை ஒழிப்போம், இஸ்லாமிய
ஆட்சியை உருவாக்குவோம்’என்ற கோஷங்கள் முழங்கின.
இதைப்பார்த்த இவர்கள் ‘ஆஹா இஸ்லாமிய ஆட்சியொன்று
ஏற்படப் போகுது’ என்று எகிப்திலே
அப்துந்நாஸர், அஹ்மத் நஜீப் போன்றோரை நம்பி இஹ்வானுல் முஸ்லிமூன் ஏமாந்ததைப்
போன்று குமைனியிடம் இவர்கள்
ஏமாந்தார்கள்.
இஸ்லாமிய ஆட்சிய பேசியோர்
மீது இவர்களுக்கிருந்த அதீத பற்றுதல் காரணமாக இதே இஸ்லாமிய ஆட்சிப் படலத்தைப்
பாடிய ஷீஆக்களுக்கு சார்பாக இவர்கள் என்னென்ன அறிக்களையெல்லாம் விட்டார்கள் என்பதை
ஆதாரத்துடன் இங்கு தருகிறோம்.
1- இஹ்வானுல் முஸ்லிமூன்
இயக்கத்தின் கருத்தைத் தாங்கி குவைத்திலிருந்து வெளியாகும்‘அல்முஜ்தமஃ’ (المجتمع) என்ற சஞ்சிகையில் 434வது இதழில் ஈரானியப் புரட்சி பற்றி 1979களில் கீழுள்ளவாறு எழுதப்பட்டிருந்தது:
‘இஹ்வானுல் முஸ்லிமூன்
பொதுவான அரிக்கையொன்றை வெளியிடுகின்றது…. கொமைனீயைச் சந்திக்க நாம்
உத்தேசித்துள்ளோம். இதில் கலந்து கொள்வதற்காக பாகிஸ்தான் ஜமாஅத்தே இஸ்லாமி, இந்திய
ஜமாஅத்தே இஸ்லாமி, இந்தோனேஸிய மாஸூமி, மலேசிய ஷபாபுல் இஸ்லாம் போன்ற இயக்கங்களை
அழைக்கின்றோம்…..’
ஈரானுக்கு சென்ற
இவர்களுக்கு மத்தியில் கொமைனீ பேசும் போது ‘இது ஈரானின் புரட்சியல்ல, இது லாஇலாஹ
இல்லல்லாஹ் சொன்ன ஒவ்வொரு முஸ்லிமின் புரட்சியாகும். இஸ்லாத்துக்கெதிராக
அடக்கியாள்பவர்களுக்கெதிராக ஏற்பட்ட புரட்சியாகும். ஷாஹ்வுக்கு எதிராக
வெற்றியைத்தந்த அல்லாஹ் ஒவ்வொரு முஸ்லிமுக்கும் இந்த வெற்றயைத்தருவான்’ என்று
சொல்கின்றார். உடனே இவர்கள் ‘நாம் எங்கள் உடல்
ரீதியிலும், ஏனைய வழிகளிலும் உங்களுக்குதவ தயாராகவுள்ளோம்’என்று சொல்கிறார்கள். பின்னர் புரட்சியின் போது
கொல்லப்பட்டவர்களுக்காக ஸலாத்துல் காயிப் தொழுகை தொழுததாக அந்த குறிப்புச்
சொல்கின்றது.
பின்னர் இவர்களுக்கு
கொமைனீயின் நிறம் விளங்கி விட்டது . ‘ஈரான் இத்னா அஸரிய்யா கோட்பாட்டில்தான் ஆளப்படும். இதை யாராலும் மாற்ற
முடியாது’ என கொமைனீ எழுதிய யாப்பு
பற்றி பின்னரே இவர்களுக்குத் தெரிந்தது . அதன் பின்புதான் கொஞ்சம் இவர்கள் அடக்கி
வாசிக்கலானார்கள்.
2- 1985களில்
‘மஜல்லதுத்தஃவா’ எனும் சஞ்சிகையில் 105
வது இதழில் இஹ்வானுல் முஸ்லிமூன் இயக்கத்தின் தலைவர்களில் ஒருவரான உமர்
அத்தில்மிஸானீ என்பவர் பின்வருமாறு எழுதுகின்றார்:
‘இன்றுள்ள மார்க்க அறிஞர்களில்
பொறுப்புக்களில் ஒன்றுதான் ஷீஆக்களையும், ஸுன்னிகளையும் சேர்த்து வைப்பதாகும்….
இந்தப் புரட்சிக்குப் பின்னால் இஹ்வானுல் மஸ்லிமூனுக்கும், ஷீஆக்களுக்குமிடையே
தொடர்புகள் குறையவில்லை. ஆயத்துல்லா காஸானியோடு நாம் தொடர்பிலுள்ளோம். நவாப்
ஸபவீயை எகிப்துக்கு விருந்தாளியாக நாம் அழைத்துள்ளோம். அவருடைய மத்ஹபைவிட்டு இங்கே
வரவேண்டும் என்பதற்காக நாம் அவரை விருந்துக்கழைக்கவில்லை. பரஸ்பரம் அன்பு
பரிமாறிக் கொள்வதற்காகவே நாம் அவரையழைத்தோம். இஸ்லாமிய மத்ஹபுகள்(அகீதாவிலுள்ள
மத்ஹபுகள்) அனைத்தும் ஒன்றித்து செல்லவேண்டும் என்பதற்காகவே நாம் இவ்வாறு
செய்தோம்……ஷீஆ அறிஞர்களாயினும், ஸுன்னி அறிஞர்களாயினும் இந்த வேளையை அவர்கள்
செய்யவில்லையென்றால் மார்க்கத்தை அவர்கள் சரியாக விளங்கவில்லை என்பதே அதன்
அர்த்தமாகும்…….’ என்றவாறு அவருடை
கருத்துக்கள் காணப்பட்டன.
அஹ்லுஸ்ஸுன்னாவினரைக்
கொல்லுவதற்காக உருவாக்கப்பட்ட பிதாஇய்யா அல் இஸ்லாம் எனும் அமைப்பின் ஈராக்கைச்
சேர்ந்த தலைவரே இந்த நவாப் ஸபவீ என்பவனாகும். அஹ்மத் கஸ்ரவீ எனும் ஷீஆ அறிஞர் ஷீஆ
மத்ஹபை பிழையென்று விளங்கி அஹ்லுஸ்ஸுன்னாவின் பக்கம் வந்த போது அவரைக் கண்டம்
துண்டமாக வெட்டிப் படுகொலை செய்தவனையா விருந்துக்கு அழைப்பது?
3- ஈரானியப் புரட்சி
வெடித்த அதே காலப்பகுதியில் குவைத்திலிருந்து வெளியான மஜல்லதுல் இத்திஹாத் என்ற சஞ்கிகையில் ஓர் அரிக்கை வெளியாகியது. ‘ஈரானின் புரட்சிக்கு உதவுமாறு குவைத் அரசிடம் நாம்
வேண்டுகிறோம். ஈரானுக்கு எதிராக என்ன தடைகள் வந்தாலும் அந்நாட்டுக்கு குவைத் அரசு
உதவ வேண்டும். ஏனென்றால் ஈரானின் வெற்றியானது குவைத்தின் வெற்றியாகும். அதன்
தோல்வியானது குவைத்தின் தோல்வியாகும்……’ என்றவாறு அவ்வறிக்கை அமைந்திருந்தது.
4- ‘மௌஸுஅத்துல் ஹரகிய்யா’ எனும் நூலில் 289ம் பக்கத்தில் நவாப் ஸபவீ யைப் பற்றி அதன் ஆசிரியர் பின்வருமாறு
எழுதுகின்றார். ‘ஈமானும், நல்லுணர்வும்
கொண்ட 29வயதுடைய ஒரு வாலிபர். இவரைப் போன்றே எல்லோரும் இவ்வுலகிலிருக்க
வேண்டும்…..’அஹ்லுஸ்ஸுன்னாவினரைக்
கொன்று குவிக்க வேண்டும் என்ற வெறிபிடித்த ஷீஆவைப் பற்றி இவர் சொல்லும் பாராட்டு
மழைதான் இது.
5- ஹஸனுல்பன்னாவுக்கு
அடுத்த படியாக வந்தவரென்று இஹ்வான்கள் மதிக்கின்ற முஹம்மத் அல் கஸ்ஸாலி என்பவர்
தனது ‘கைப
நப்ஹமுல் இஸ்லாம்’ என்ற நூலில் 142ம்
பக்கத்தில் அகீதா ரீதியாக இஸ்லாத்துக்குள் ஏற்பட்டுள்ள பிளவுகளைப் பற்றிச்
சொல்லிவிட்டு ‘அல்லாஹ்வையும், நபியவர்களின்
தூதுத்துவத்தையும் ஏற்றுள்ள நாம் ஏன் ஷீஆ, ஸுன்னி என்று சண்டை பிடித்துக்
கொள்கிறோம். ஸுன்னிகளாகிய நமக்கும் ஷீஅக்களுக்கும் அகீதாவில் கருத்து வேறுபாடு
ஏதுமில்லையே. அப்போது ஏன் நமக்குள் இந்த சச்சரவுகள்……..?’ என்று உலக விடயங்களெல்லாம் தெரிந்த இந்த கஸ்ஸாலி
எழுதுகின்றார். ஷீஅக்களுக்கும் ஸுன்னிகளுக்கும் அகீதாவில் காணப்படும் முரண்பாடுகள்
பற்றி இவருக்குத் தெரியாது போலும். அதே நூலில் 145ம் பக்கத்தில் தொடர்ந்தும் அவர்
கூறும் போது ‘ஷீஅக்களுக்கும்
ஸுன்னிகளுக்கும் இடையேயுள்ள முரண்பாடுகள் எதைப்போன்றதென்றால் ஹனபீ, ஷாபிஈ, மாலிகீ
மத்ஹபுகளுக்கிடையே பிக்ஹு ரீதியாகக் காணப்படும் வேறுபாடுகளைப் போன்றதே……’ என்று சொல்கிறார். அப்படியாயின் ஷீஅக்களை ஐந்தாம்
மத்ஹபாகச் சொல்கின்றார்.
6- இதே முஹம்மத் அல்
கஸ்ஸாலி ‘ழலாமுன்
மினல் கர்ப்’ எனும் நூலில் 252ம்
பக்கத்தில்‘இத்னா அஷரிய்யா மத்ஹப் தொடர்பாக
ஒரு பாடத்தை நமது மாணவர்களுக்கு ஏன் நாம் கற்பிக்கக் கூடாது? ‘ என்று கூறியுள்ளார்.
7- அபுல் அஃலா மொளானா
மௌதூதி (ரஹ்) அவர்கள் 1979 ஓகஸ்டில் வெளியான தஃவா எனும் சஞ்சிகையின் 19வது இதழில் ‘கொமைனீயின் புரட்சி ஓர் இஸ்லாமிய புரட்சியாகும்.
இஸலாமிய ஜமாஅத்துக்களே அதைச் செய்கின்றன. ஆகவே பொதுவாக அனைத்து முஸ்லிம்களும்,
குறிப்பாக அனைத்து இஸ்லாமிய இயக்கங்களும் அதற்காகப் போராட வேண்டும்….’ என்று அறிக்கை விடுகின்றார்.
8- சூடானிலிருந்து
இஹ்வான்களால் வெளியிடப்படும் ஸபாஹுன் ஜதீத் என்ற சஞ்சிகையில் ‘கொமைனீக்கெதிராக
சவுதியிலிருந்து மார்க்கத்தீர்ப்புச் சொல்லப்பட்டுள்ளது….
அரபுத்தீபகற்பத்திலிருக்கும் இவர்கள் ஏன் மார்க்கத்தின் பேரால் இத்தகைய
தீர்ப்புக்களைச் சொல்கிறார்கள். இஸ்லாத்துக்கெதிராக இஸ்லாமா? இல்லை. இது ஜிஹாதிய இஸ்லாத்திற்கு
எதிரான ஐந்து தூன்களையுடைய இஸ்லாம். கன்னியமிகு மார்க்கத்துக்கெதிராக வந்துள்ள
ரியாழுடைய இஸ்லாம் அல்லாஹ்வின்
படைக்கெதிரன அநியாயக்காரர்களின் இஸ்லாம். பிரான்ஸிருந்து வருகின்ற கோழி இஸ்லாமிய
முறைப்படி அறுக்கப்பட்டிருக்கின்றதா இல்லையா என்ற இஸ்லாம்தான் இவர்களுக்குத்
தெரியும் உண்மையான இஸ்லாம்
தெரியது…...’ என்று அவ்வாக்கம்
சொல்கின்றது. இஸ்லாமிய ஆட்சி என்று சொன்ன ஒரே காரணுத்துக்காக அஹ்லுஸ்ஸுன்னாவை
நக்கலடித்து எழுதும் இவர்களின் வாசகங்களைப் பாருங்களேன்!
கொமைனீயின் வருகையின்
பின்னர் ஈரானில் அஹ்லுஸ்ஸுன்னாவுக்கெதிராக பல்வேறு அராஜகங்கள் இடம் பெற்றுள்ளன.
தஹ்ரான், புலூஷிஸ்தான் போன்ற அஹ்லுஸ்ஸுன்னாவினர் செரிந்து வாழும் பகுதிகளில்
கொமைனீயின் வருகையின் பின்னர் ஒரு பள்ளிவாயில் கூட கட்டப்படவில்லை. ஏற்கனவே
இருந்தவைகள் உடைக்கப்பட்டன. இதைப்போன்று அஹ்லுஸ்ஸுன்னாவைச் சேர்ந்த பல அறிஞர்கள்
கொல்லப்பட்டுள்ளார்கள் அவர்கள் பற்றிய விபரங்கள் ஆதாரங்களுடன் உள்ளன. முஃதமீன் என்ற சிறையில் அஹ்லுஸ்ஸுன்னாவினருக்கெதிராக
பல்வேறு கொடுமைகள் நடைபெறுகின்றன. ராபிதது அஹ்லிஸ்ஸுன்னா பில் ஈரான் என்ற அமைப்புத்தான் ஈரானில் நடைபெறும் இந்தக்
கொடுமைகளை வெளியுலகுக்கு வெளியிடுகின்றது. இவ்வளவும் தெரிந்த பின்பும்தான்
இஹ்வானுல் முஸ்லிமூனைச் சேர்ந்த யூஸுப் நதா என்பவர் அல்ஜெஸீராவுக்கு ‘ஈரானில் அஹ்லுஸ்ஸுன்னாவுக்கும்
ஷீஅக்களுக்குமிடையில் எந்தப் பிரச்சிணையுமில்லை’ என்று பேட்டியளிக்கின்றார். ஈரானிய ஸுன்னாவைச்
சேர்ந்த அறிஞர் அபூ முன்தஸர் அல் பலூஷி என்பவர்‘ஈரானில் நடைபெறுவது தெரியாமலா? இவ்வாறெல்லாம் இவர்கள்
பேசுகிறார்கள்?’ என்று எழுதுகின்றார்.
அஹ்மத் நஜாதிக்கு குண்டு வைத்தார்கள் என்ற பேரில் அஹ்லுஸ்ஸுன்னாவைச் சேர்ந்த பலர்
இன்றும் சிறையிலுள்ளார்கள். இலங்கையில் தமிழீம விடுதலைப் புலிகள் உரிமை கோரிப்
போராடியதைப் போன்று ஈரானில் ஜுன்துல்லாஹ், ஹரகதுல் புர்கான், முனல்லமதுன்
புலூஸிஸ்தானிய்யா போன்ற அஹ்லுஸ்ஸுன்னா அமைப்புக்கள்உரிமைக்காகப் போராடி வருகின்றனர். அமெரிக்காவில் முஸ்லிம்களுக்குக்
கிடைக்கின்ற உரிமைகள் கூட ஈரானில் வாழும் அஹ்லுஸ்ஸுன்னாவினருக்குக் கிடைப்பதில்லை.
இந்த நாட்டைப்பார்த்து இவர்கள் இஸ்லாமி ஆட்சி நடைபெறுவதாய் சொல்கிறார்கள்.
அமெரிக்காவை எதிர்க்கின்றார் என்றும், அணுப்புரட்சி பண்ணப் போகின்றார் என்றும்
இந்த நஜாதியை இவர்கள் மெச்சுகின்றனர். இவர் மட்டுமல்ல உலகிலிருக்கும் அரசியற்
தலைவர்கள் பலர் தமது சுய அரசியல் இலாபத்துக்காகக் கையிலெடுத்ததுவே அமெரிக்காவை
எதிர்ப்பதாகும்.எனவே இந்த ஆக்கத்தில் இன்றைய ஈரானின் அஹ்லுஸ்ஸுன்னாவிற்கு எதிரான
நடவடிக்கைகளை விபரபாக நாம் அனைவரும் தெரிந்துகொள்ள வேண்டும்.
யார்
இந்தக் கொமைனீ
Monday, February 27, 2012
India and Israel: a friendship deepened by
prejudice
An alliance against
Islamic extremism must not become an excuse for far-right parties to fan
anti-Muslim sentiment
In 1974, the New York Times journalist Bernard Weinraub described
India as "the
loneliest post in the world" for Israeli
diplomats. Having voted against the creation of Israel at the UN in 1947, India
held back from establishing full diplomatic relations with Tel Aviv until 1992.
For decades, Israel's presence in India was limited to an immigration office in
Mumbai. In between, India voted with the majority to pass UN resolution 3379,
condemning Zionism as a form of racism, became one of the first non-Arab states
to recognise Palestine's declaration of independence in 1988, and was generally
among the more vocal non-Arab voices against Israel.
Today,
India is Israel's closest eastern ally and its largest arms market. Annual non-military
bilateral trade alone exceeds $4.5bn. Since 2001, the diasporas of the
two countries have emerged as energetic allies against a shared enemy: Islamic
extremism. A survey by the
Israeli foreign ministry in 2009 found India to be the most
pro-Israel country in the world, well above the US. Once a bastion of
pro-Palestinian sentiment, India recently appeared at the bottom in a worldwide poll of countries sympathetic to Palestinian
statehood. Throw a stone in Panaji and it is likely to land on an
Israeli backpacking through India after his post-mandatory service.
What
precipitated this dramatic shift? Israel had all along been a quiet ally of New
Delhi, volunteering clandestine support as India sought to repel attacks by
China (in 1962) and Pakistan (in 1965). Israeli officials knew also that India,
which had no history of anti-semitism, had arrived at its Israel policy through
a combination of post-colonial hauteur, realpolitik – particularly its desire
to placate Arab opinion in its contest against Islamic Pakistan – and an
ethical commitment to the Palestinian cause. Partly for these reasons, India's
anti-Israel actions rarely provoked any anxiety in Tel Aviv.
There are
three principal reasons behind the shift in India's attitude. The first is the
belated realisation that no amount of deference to Arab sentiment could alter
Muslim opinion in the Middle East in India's favour: when it came to
Kashmir, Shia and
Sunni united in supporting Pakistan's position. The second owes
itself to the collapse of the old world order: the death of the Soviet Union
meant that India had to seek out new allies. The third factor that contributed
to the deepening of Indo-Israeli ties is less well-known: the rise of Hindu
nationalism in India.
To
votaries of Hindu nationalism, Israel is something of a lodestar: a nation to
be revered for its ability to defeat, and survive among, hostile Muslims. As
the liberal Israeli newspaper Haaretz put it,
"Relations between Israel and India tend to grow stronger when … India
experiences a rightward shift in anti-Muslim public opinion or in
leadership".
This
explains why Hindu opinion is inflamed even by the most anodyne Indian
expression of solidarity with Palestine. At the UN general assembly last month
India's prime minister, Manmohan Singh, offered some somniferous words of support for
Palestine's membership effort: "India is steadfast in its support for the
Palestinian people's struggle for a sovereign, independent, viable and united
state of Palestine with East Jerusalem as its capital, living within secure and
recognisable borders side by side and at peace with Israel".
No one in
Israel seemed to have noticed. None of the major newspapers editorialised it.
There wasn't even a specific news item in the Israeli press singling out India.
Trade did not suffer. The markets registered no shifts. But this did not deter
some Indians from rising to take offence on Israel's behalf. To Sadanand Dhume,
a US based commentator who published a hysterical philippic in the Wall Street
Journal castigating India for not "throwing its weight behind
Israel", Singh's speech was nothing short of a "foreign
policy mishap". According to Dhume, who has since been ordained
"the go-to guy for all matters India" by an excited colleague of his:
"Both India and Israel represent ancient civilisations whose land carries
a special spiritual significance for most of its people."
This
desire to define citizenship and belonging in the procrustean terms of ancient
culture over all other considerations is where Hindutva and Zionism converge.
As Koenrad Elst, one of the most influential producers of pro-Hindutva pabulum,
has said
of the movement's founder, "Veer Savarkar was the Hindu
counterpart of a Zionist: he defined the Hindus as a nation attached to a
motherland, rather than as a religious community". "True, there is an
obvious difference between the situation of the Jews, who had to migrate to
their motherland … and the Hindus who merely had to remove the non-Hindu …
regime from their territory." This prescription for ethnic cleansing came
to life in 1992, when Hindu nationalists brought down the Babri mosque in the
northern Indian city of Ayodhya. Their ongoing struggle to seize the Babri
land, which belonged to Muslims for over five centuries, looks to Israel's
appropriation of Palestinian territory as a useful template.
In 2009,
Mumbai's anti-terror squad arrested, among others, an officer in the Indian
army, Prasad Purohit, for masterminding a terrorist attack on Pakistani
citizens and plotting to overthrow the secular Indian state. In his confession, Purohit admitted to making
plans to approach Israel for help. It says something about the state of Israel
when the most virulently anti-Muslim terrorists in India reflexively look to it
as a potential source of support.
This is
tragic – because, in the minds of the formidable men who willed them into
existence, India and Israel were alike. Theodor Herzl's conception of Israel
was remarkably similar to Mahatma Gandhi's idea of India. Both men refined
their ideas gradually. In Der Judenstaat, Herzl presented Israel as a
"rampart of Europe against Asia, an outpost of civilisation as opposed to
barbarism". Several years later, he offered a more coherent version, a
blueprint for a modern pluralistic state, operating under the aegis of Jews,
but self-consciously inclusive: visionary Jews and welcoming Arabs people his
extraordinary novel Altneuland, one of the founding texts of Zionism. Herzl
resolved the conflicts of conscience by transmitting some of the most powerful
arguments for Israel's establishment through an Arab character, Reshid Bey. "It
was a great blessing," Reshid explains to a sceptical visitor.
"Nothing could have been more wretched than an Arab village at the end of
the 19th century … [The Arabs] are better off than at any time in the
past." But Herzl was alert to the victim's capacity to victimise. In Dr
Geyer, we are shown a chilling vision of majoritarian zealotry: a fanatical
rabbi, he wants all Arabs expelled from the New Society. Redemption comes in
the form of David Littwak, the son of a peasant who believes in a land for all,
Arab and Jew, and whose opposition to and victory over Geyer is cast as the
highest affirmation of Zionism. Unlike Herzl, Gandhi scorned modern technology
for most of his life. In his early life, Gandhi's politics wereconspicuously exclusionary. But the India he
imagined even after alighting on his Satyagraha campaign relied on a network of
Indian David Littwaks to survive. It was a dream that crashed during his own
lifetime, with the partition of India.
Today,
some of the most powerful politicians in Israel are those who violate Herzl's
ideas. Avigdor Lieberman, a Russian immigrant foreign minister of Israel, has
openly echoed Geyer's thoughts, calling for the expulsion of Israeli Arabs. In
Gandhi's home state, Narendra Modi, a rabidly anti-Muslim politician implicated
in the anti-Muslim pogrom of 2002, continues to secure handsome mandates from
the largely Hindu electorate.
India's
support for Palestine is one of the last remaining precepts from time of Pandit
Nehru, India's first prime minister who is loathed by Hindu chauvinists for
refusing to turn India into a "Hindu Pakistan". As per the Hindu
nationalist narrative, the Congress party's support for Palestine – if such a
thing actually exists in any meaningful sense – is a bribe to Indian Muslims.
In reality, Indian Muslims have made noticeable efforts to build
bridges with Israel. But if anyone can be accused of holding foreign
policy hostage to religious bigotry, it is the Hindu nationalist BJP. During
its disastrous term in power, from 1997 to 2004, ministers in the government
dismissed pro-Palestinians as "more Palestinian than Palestinians
themselves". Its foreign minister, Jaswant Singh, suggested that a common
civilisational outlook bound India and Israel – implying that Indian Muslims
who shared the faith of the Arab majority were somehow alien to India's "civilisation".
India and
Israel have much to offer each other and Israel's security must figure as a
non-negotiable precondition in New Delhi's support for Palestine. But Hindu
nationalists are not concerned with the security of Israel: it is the
abandonment of Palestinians they seek.
The seeds
of Israel's redemption are embedded in Zionism, which is concerned with housing
people, not displacing them. Israel must merely embrace it. It will still be a
paternalistic form of "pluralism", but it will be inclusive. On the
other hand, Hindutva's very purpose is the disenfranchisement and abolition of
religious minorities. So Israelis must wonder what has become of them, their
nation, that their most fervid admirers in the most pro-Israeli country in the
world happen to be fascists. Until Israel and India undertake an honest
reappraisal of their friendship, those who care about the ideas of Herzl and
Gandhi must acknowledge this much: theirs is an alliance deepened by prejudice.
Saturday, February 11, 2012
முஸ்லிம்கள் மீது பழிவாங்கும் போக்கை நீதிமன்றங்கள் கடைபிடிக்கிறதா ?
முஸ்லிம்கள்
மீது பழிவாங்கும் போக்கை நீதிமன்றங்கள் கடைபிடிக்கிறதா ?
சென்னை, பூந்தமல்லி உயர்நீதி மன்றம் 1/2/2012 வியாழனன்று ஐந்து முஸ்லிம்களுக்கு ஆயுள்தண்டனையும் இரண்டு நபர்களை விடுவித்தும் ஒரு நபர் காணமல் போனதாகவும் அறிவித்து தீர்ப்பளித்துள்ளது.
சென்னை, பூந்தமல்லி உயர்நீதி மன்றம் 1/2/2012 வியாழனன்று ஐந்து முஸ்லிம்களுக்கு ஆயுள்தண்டனையும் இரண்டு நபர்களை விடுவித்தும் ஒரு நபர் காணமல் போனதாகவும் அறிவித்து தீர்ப்பளித்துள்ளது.
முதலில்
நீதிமன்றத்தில் இதற்கு முன் முஸ்லிம்கள் சம்பந்தப்படுத்தப் பட்ட வழக்குகளில் என்ன
நடந்தது என்பதைப் பார்ப்போம்...
கோவை
குண்டு வெடிப்பு வழக்கில் கைது செய்யப்பட்ட மக்கள் ஜனநாயக கட்சியின் தலைவர்
அப்துல் நாசர் மதானி 9 வருடங்கள் சிறையில்
அடைக்கப்பட்டு பின்னர் விடுதலை ஆனார்.
அடுத்து
தமுமுகவை தோற்றுவித்த அண்ணன் குணங்குடி அனிபா இவரும் பொய்வழக்கில் கைதுசெய்யப்பட்டு 11 ஆண்டுகளாக
சிறையில் இருந்து சமீபத்தில் விடுதலையானார்.
அந்த
வரிசையில் தமுமுகவின் தலைவரை தற்சமயம் கைது செய்து சிறையில்
அடைத்து
உள்ளது.
வழக்கு விபரம்
குற்றவாளி எண் : 1 (முதல் எதிரி) ஹாரூன் இஸ்மாயில் நாகூர்
குற்றவாளி எண் : 2 (இரண்டாவது எதிரி) ஜே.எஸ். ரிபாய் தமுமுக மாநில தலைவர் ,மேலப்பாளையம்
குற்றவாளி எண் : 3 (மூன்றாம் எதிரி) ஏ.பி. குத்புதீன் , நாகூர்
குற்றவாளி எண் : 4 (நான்காம் எதிரி ) ராஜா ஹுசைன், அல்-உம்மா, மதுரை ( விடுதலை )
குற்றவாளி எண் : 5 (ஐந்தாம் எதிரி) ஜாகிர் ஹுசைன்
குற்றவாளி எண் : 6 (ஆறாம் எதிரி) ஜூபைர் , கோவை பாட்சா பாயின் உறவினர்
குற்றவாளி எண் : 7 (ஏழாம் எதிரி) அப்துல் அஜீஸ் , கோவை
குற்றவாளி எண் : 8 (எட்டாம் எதிரி) அபு பக்கர் சித்திக் ( தலைமறைவு)
இதில் இரண்டு நபர்கள் விடுதலை செய்யப்பட்டனர் , மூன்று நபர்கள் சிறையில் இருப்பதாலும், ஜாமீனில் இருந்த ஜே.எஸ்.ரிபாய் , குத்புதீன் ஆகிய இருவரும் நீதிமன்ற வளாகத்திலே கைது செய்யப்பட்டு புழல் சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர்.
கடந்த 1995 ஆம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் மூன்றாம் நாள் நாகூரில் இந்து முன்னணி
குற்றவாளி எண் : 1 (முதல் எதிரி) ஹாரூன் இஸ்மாயில் நாகூர்
குற்றவாளி எண் : 2 (இரண்டாவது எதிரி) ஜே.எஸ். ரிபாய் தமுமுக மாநில தலைவர் ,மேலப்பாளையம்
குற்றவாளி எண் : 3 (மூன்றாம் எதிரி) ஏ.பி. குத்புதீன் , நாகூர்
குற்றவாளி எண் : 4 (நான்காம் எதிரி ) ராஜா ஹுசைன், அல்-உம்மா, மதுரை ( விடுதலை )
குற்றவாளி எண் : 5 (ஐந்தாம் எதிரி) ஜாகிர் ஹுசைன்
குற்றவாளி எண் : 6 (ஆறாம் எதிரி) ஜூபைர் , கோவை பாட்சா பாயின் உறவினர்
குற்றவாளி எண் : 7 (ஏழாம் எதிரி) அப்துல் அஜீஸ் , கோவை
குற்றவாளி எண் : 8 (எட்டாம் எதிரி) அபு பக்கர் சித்திக் ( தலைமறைவு)
இதில் இரண்டு நபர்கள் விடுதலை செய்யப்பட்டனர் , மூன்று நபர்கள் சிறையில் இருப்பதாலும், ஜாமீனில் இருந்த ஜே.எஸ்.ரிபாய் , குத்புதீன் ஆகிய இருவரும் நீதிமன்ற வளாகத்திலே கைது செய்யப்பட்டு புழல் சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர்.
கடந்த 1995 ஆம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் மூன்றாம் நாள் நாகூரில் இந்து முன்னணி
பிரமுகர்
முத்து கிருஷ்ணனுக்கு அனுப்பப்பட்ட பகவத் கீதை வடிவிலான பார்சல்
வெடிகுண்டு
அவரது மனைவி தங்கம் வாங்கி பிரித்த போது வெடித்து சிதறி உயிரிழந்தார். இதனை
முன்னிட்டு முஸ்லிம்கள் மீது தாக்குதல் கட்டவிழ்த்து விடப்பட்டது ,முஸ்லிம்
பெண்கள் மானபங்கப் படுத்தப்பட்டார்கள் ,முஸ்லிம்களின் பொருள்கள்
சூறையாடப்பட்டன ,முஸ்லிம்களில் இருவர் இந்துத்துவவாதிகளால் படுகொலை
செய்யப்பட்டனர் ,அன்றைய நாகூர் காவல் ஆய்வாளராக இருந்த இந்திரஜித்
முன்னிலையிலேயே இவைகள் நடந்தன. முத்துகிருஷ்ணன் முஸ்லிம்களுக்கு அதிக தொந்தரவு
கொடுத்து வந்ததால் இந்த பார்சல் குண்டு அனுப்பப்பட்டதாக சொல்லப்பட்டது,
குண்டு
வெடிப்பு நடந்தபோது முத்துகிருஷ்ணன் அங்கு இல்லாததால் முஸ்லிம்களை சிக்க வைத்து
கலவரத்தை ஏற்படுத்த அவரே ஏன் இதை செய்திருக்கக்கூடாது என்றும் அன்றைக்கு
பேசப்பட்டது , குண்டு வெடிப்பில் நேரடியாக
சம்பந்தப்பட்டவர்கள் இன்னும் கைது செய்யப்படாமல் இருக்கும் சூழலில் சம்பந்தமே
இல்லாத ஜாமியா புஸ்ரா இஸ்லாமிய பெண்கள் கல்லூரியின் முதல்வர் ஜே.எஸ்.ரிபாய்
இதில் எப்படி சம்பந்தப்படுத்தப் பட்டுள்ளார் என்பதை பார்போம் .
தீர்ப்பு விபரத்தை கேட்டால் வேடிக்கையாக இருக்கும் :
தீர்ப்பு விபரத்தை கேட்டால் வேடிக்கையாக இருக்கும் :
சாட்சிகள்
இல்லை யூகத்தின் அடிப்படையிலும் காவல்துறையின் ஜோடிக்கப்பட்ட இந்து முன்னணியின்
சாட்சியை வைத்துக்கொண்டு இந்த தீர்ப்பு வழங்க பட்டுள்ளது.
sc;307.sc
302;sc 120[B] ஆகிய பிரிவுகளின் கீழ் தண்டணை வழங்கப்பட்டுள்ளதாக
தீர்ப்பில் கூறப்பட்டுள்ளது.
இதில்120[B] கீழ் 7 வருடங்கள்
சிறை தண்டனையும்.
மயிலாடுதுறை
ஜெகவீரபாண்டியனுக்கு அனுப்பியதற்கு கூட்டுசதிக்கு 7 வருடம்
வெடிகுண்டு
வைத்து தங்கத்தை(நாகூர் முத்துகிருஷ்ணன் மனைவி ) கொலை செய்ததற்கு sc 302; 10வருடம் ,
sc
307 அபாயகரமான
மற்றும் வெடிமருந்து சட்டதிலும் இந்திய சட்டம் 10 வருடம்
மொத்தம் 34 வருடம்
அதிக பட்சதண்டனை ஆயுள்தண்டனை வழங்கி வணங்காமுடி என்ற நீதிபதி தீர்ப்பளித்தார் .
இந்த
தீர்ப்பின் மூலம் தனது சுயரூபத்தை வெளிபடுத்தியுள்ளார் இந்த காவி நீதிபதி.
வழக்கின் பின்னணி
கடந்த 1995 ஆம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் இரண்டாம் தேதி நாகூரை சேர்ந்த இந்து
கடந்த 1995 ஆம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் இரண்டாம் தேதி நாகூரை சேர்ந்த இந்து
முன்னணி
முத்து கிருஷ்ணனுக்கும் மயிலாடுதுறை சேர்ந்த முன்னால் BJP MLA ஜெகவீர
பாண்டியனுக்கும் தஞ்சாவூரிலிருந்து ஒரு தந்தி வருகிறது இருவருக்கும் அதில் நாளை 3ம்
தேதி காலை 10மணிக்கு நேரில் சந்திக்கிறேன் அவசரம் என்று குறிப்பிட்டு
இருந்தது. மறுநாள் 3ம் தேதி முத்து கிருஷ்ணனுக்கு நாகையில் கோர்டில்
வழக்கு இருந்ததால் சென்றுவிட்டார்.சிறிது நேரத்தில் அவருக்கு உங்கள் மனைவி பார்சல்
மூலம் வந்த வெடிகுண்டு வெடித்து இறந்து விட்டார் என்ற செய்தி வர உடனடியாக போய்
பார்க்கிறார் இதற்கிடையில் மயிலாடுதுறைக்கு வந்த பார்சலை தபால்காரர் ஜெகவீர
பாண்டியன் அலுவலகத்தில் இல்லாததால் தபால் நிலையத்தில் வைத்து விடுகிறார். நாகை
சென்ற ஜெகவீர பாண்டியனுக்கு இந்த தகவலை தபால்காரர் தெரிவிக்கிறார்
தபால்காரரிடம் உண்மை தெரிவிக்க படுகிறது தபால்காரர் காவல்நிலையத்தில் புகார்
செய்ததால் வெடி விபத்து தவிர்க்க படுகிறது.
இதில்
ஜே.எஸ்.ரிபாய்க்கு என்ன தொடர்பு என்று பார்ப்போம்.
முதல்
எதிரி ஹாரூன் இஸ்மாயில் காரைக்காலில் அவர் நண்பர் வீட்டில் தங்கி இருந்த
போது
அந்த வீட்டின் உரிமையாளரின் மனைவி தாகிரா பானு இவர்கள் தங்கி இருந்த
ரூமில்
வந்து சில பொருட்களை எடுக்க எத்தனித்துள்ளார். அப்பொழுது ஒருபொருளை
தொட
எத்ததனிக்கும் போது தொடர்தீர்கள் தொட்டால் வெடித்து விடும் என்று ஹாரூன் இஸ்மாயில்
கூறி இருக்கிறார்.
இந்த
சாட்சியைத் தான் முக்கிய சாட்சியாக எடுத்துள்ளது காவல்துறை. ஆனால் தாகிராவோ சாட்சி
கூறும் போது ஹாருன் இஸ்மாயில் மட்டும் தான் இருந்தார் மற்றபடி அவரை பார்க்க வரும்
நபர்கள் யார் என்று தெரியாது என்று கூறியுள்ளார்.
இதில் நமக்கு ஏற்படும் சந்தேகங்கள் :
தாகிரா கூறியதை பார்சல் வெடிகுண்டு என்று எப்படி கூற முடியும் ? காரணம் பார்சலை யாரும் தொடாமல் அனுப்ப முடியாது .
நேரில் பார்த்த சாட்சிகள் ஏதுவும் கிடையாது ?
காவல்துறையால் ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட இந்து முன்னணியினர் சாட்சியை எப்படி ஏற்று கொண்டது நீதி மன்றம் ?
இந்த வழக்கில் ஜே.எஸ். ரிபாய் எப்படி இதில் சம்பந்த பட்டார் என்பதை கூறும்போது
இதில் நமக்கு ஏற்படும் சந்தேகங்கள் :
தாகிரா கூறியதை பார்சல் வெடிகுண்டு என்று எப்படி கூற முடியும் ? காரணம் பார்சலை யாரும் தொடாமல் அனுப்ப முடியாது .
நேரில் பார்த்த சாட்சிகள் ஏதுவும் கிடையாது ?
காவல்துறையால் ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட இந்து முன்னணியினர் சாட்சியை எப்படி ஏற்று கொண்டது நீதி மன்றம் ?
இந்த வழக்கில் ஜே.எஸ். ரிபாய் எப்படி இதில் சம்பந்த பட்டார் என்பதை கூறும்போது
ஹாருன்
இஸ்மாயில் TVS 50 வைத்து இருந்தாராம் அது யாருடையது என்று கேட்கும்போது
காரைக்கால் ஜாமியா புஸ்ரா இஸ்லாமிய மகளிர் கல்லூரியில் முதல்வராக இருக்கும்
ஜே.எஸ்.ரிபாயின் வாகனம் என்று கூறியுள்ளார் . இது தவிர இந்த சம்பவத்தில்
ரிபாய்க்கு எந்தவித தொடர்பும் இல்லை என்று காவல்துறை அறிக்கையிலும் தெளிவாக
தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது , நேரடி சாட்சி இல்லாமல் இவரை
சம்பந்தப்படுத்துவதற்கு என்ன காரணம் ?
யூகத்தின் அடிப்படையில் தண்டனை கொடுத்துள்ளது சரியா ?
முதல் நாள் தந்தி அனுப்பியது யார் - இதை ஏன் ஆராயவில்லை நீதித்துறை ?
வெடிகுண்டு எங்கே யாரால் தயார்செய்யப்பட்டது ?
யூகத்தின் அடிப்படையில் தண்டனை கொடுத்துள்ளது சரியா ?
முதல் நாள் தந்தி அனுப்பியது யார் - இதை ஏன் ஆராயவில்லை நீதித்துறை ?
வெடிகுண்டு எங்கே யாரால் தயார்செய்யப்பட்டது ?
எங்கிருந்து
அனுப்பப்பட்டது ? அனுப்பியவர் யார் ?- இதை
ஏன் ஆராயவில்லை என்பன
போன்ற
என்பன போன்ற மேலும் பல என்பன போன்ற சந்தேகங்கள் எழுந்துள்ளன. தமிழக
காவல்துறையும் நீதித்துறையும் எப்படி பதில் சொல்லப்போகின்றன
இந்த தீர்ப்பு வந்த பிறகு பார்சல் வெடிகுண்டு வந்த இன்னொரு நபரான மயிலாடுதுறை ஜெகவீரபாண்டியனை நேரில் சென்று சந்தித்து இது சம்பந்தமாக அவரிடம் கேள்வி எழுப்பினோம். அவர் தெளிவாக காலையில் தினத்தந்தி நாளிதழ் பார்த்தேன் அதில் தான் தெரிந்து கொண்டேன் ஆனால் சாட்சியே இல்லாத இந்த வழக்கிற்கு இவ்வளவு தண்டனையா மிகவும் வேடிக்கையாக இருக்கிறது என்று கூறினர் மேலும் இது மேல்முறையீடு செய்தால் இந்த வழக்கு ஒன்றும் இல்லாததால் புஸ்வாணமாகிவிடும் என்றார். இதிலிருந்து இஸ்லாமியர் கற்க வேண்டிய பாடம் இஸ்லாமியர்களுக்கு எதிரான போக்கை காவல்துறை பத்திரிக்கை துறை மட்டுமல்லாமல் நீதி துறையும் காவி மயமானது நினைத்து வேதனையாக உள்ளது.
இந்த தீர்ப்பு வந்த பிறகு பார்சல் வெடிகுண்டு வந்த இன்னொரு நபரான மயிலாடுதுறை ஜெகவீரபாண்டியனை நேரில் சென்று சந்தித்து இது சம்பந்தமாக அவரிடம் கேள்வி எழுப்பினோம். அவர் தெளிவாக காலையில் தினத்தந்தி நாளிதழ் பார்த்தேன் அதில் தான் தெரிந்து கொண்டேன் ஆனால் சாட்சியே இல்லாத இந்த வழக்கிற்கு இவ்வளவு தண்டனையா மிகவும் வேடிக்கையாக இருக்கிறது என்று கூறினர் மேலும் இது மேல்முறையீடு செய்தால் இந்த வழக்கு ஒன்றும் இல்லாததால் புஸ்வாணமாகிவிடும் என்றார். இதிலிருந்து இஸ்லாமியர் கற்க வேண்டிய பாடம் இஸ்லாமியர்களுக்கு எதிரான போக்கை காவல்துறை பத்திரிக்கை துறை மட்டுமல்லாமல் நீதி துறையும் காவி மயமானது நினைத்து வேதனையாக உள்ளது.
நாம்
அனைவரும் ஒன்று இணைந்து சிறு தவறும் செய்யாத அப்பாவிகளை இந்த பொய் வழக்கில்
இருந்து விடு பட துவாக்கள் செய்தும், நீதிமன்றம் உணரும் வகையில்
குறிப்பாக நீதித்துறையில் உள்ள காவி சிந்தனை உள்ள நீதிபதிகளுக்கு
உணர்த்துவோம். இனியாவது ஒன்று சேர்வோம்.
தமிழ்நாடு முஸ்லிம் முன்னேற்ற கழக நிர்வாகிகளை தொடர்பு கொண்ட போது த.மு மு க வைப் பொருத்தவரை சட்டரீதியாக உயர்நீதிமன்ற மூத்த வழக்கறிஞர்களை வைத்து வழக்கை சந்திப்போம் என்றனர். நாமும் நீதி கிடைக்க துவா செய்வோம்.
தமிழ்நாடு முஸ்லிம் முன்னேற்ற கழக நிர்வாகிகளை தொடர்பு கொண்ட போது த.மு மு க வைப் பொருத்தவரை சட்டரீதியாக உயர்நீதிமன்ற மூத்த வழக்கறிஞர்களை வைத்து வழக்கை சந்திப்போம் என்றனர். நாமும் நீதி கிடைக்க துவா செய்வோம்.
----
முத்துப்பேட்டை முஹைதீன்.
http://www.tmmk-ksa.com/content/news/News_Item.asp?content_ID=1672
Subscribe to:
Posts (Atom)